Ennnnn…. Actie!
Geplaatst op januari 17, 2003 | Gearchiveerd onder Geen categorie | Comments Off on Ennnnn…. Actie!
‘En jij, wat doe jij?’
‘Ik zit bij de politie.’
‘O, en wat doe je daar?’
‘Ik doe de casting.’
‘Goh, interessant. En jij?’
‘Ik zit ook bij de politie.’
‘Ook casting?’
‘Nee, ik doe het geluid.’
‘En jij, ook bij de politie?’
‘Inderdaad.’
‘Laat me raden. Licht, editing?’
‘Haha nee, ik doe de special effects.’
Dat wist u niet hè? De Nederlandse politie is overgeschakeld op een nieuw systeem van functiebenamingen, gebaseerde op de filmindustrie. De politie heeft namelijk te weinig glamour, heeft men ontdekt, en dit is één van de manieren om daar iets aan te doen, om de politie als werkkring aantrekkelijker te maken voor jonge mensen.
U ziet misschien die spotjes wel eens op televisie, van jonge mensen die een hekel aan laksheid en egoïsme hebben, die iets voor de gemeenschap willen betekenen en daarom bij de politie gaan. Ze staan op een busstation of in een winkelcentrum, omringd door voorbijgangers, en kijken je zwijgend en doordringend aan. De modellen die daarvoor gebruikt worden kunnen met een sessie voor Revlon of L’Oreal evenveel verdienen als een straatagent in een heel jaar, die zouden echt wel gek zijn om bij de politie te gaan, maar goed, die spots zijn dus ook onderdeel van operatie Hermandad Glamour, door de sceptici in de landelijke korpsleiding ook wel aangeduid als Mission Impossible.
U wist het misschien toch wel, dat van die namen, want het geldt ook voor de politieman of vrouw waar iedereen wel eens mee te maken heeft, de wijkagent. Die heet sinds enige tijd namelijk buurtregisseur.
Het begon met een nota van de politiescholen. Het kost deze opleidingen, zo blijkt, steeds meer moeite aankomende studenten duidelijk te maken dat politiewerk vooral bestaat uit het tegengaan van dingen die niet mogen. Veel jongeren begrijpen dit niet. Het hele idee – de een wil iets en de ander zegt ho, dat mag niet – is hen vreemd. Thuis hebben ze er ook geen enkele ervaring mee. Iemand iets verbieden vinden ze ‘erg negatief allemaal’ en het bestraffen van mensen die de regels overtreden vinden ze ‘gênant’, en ‘gewoon écht te ver gaan.’ Of zoals een van de aspiranten het uitdrukte: ‘Wie ben ik weetjewel. Iedereen heeft recht op z’n eigen mening.’
Wat jonge mensen tegenwoordig ambiëren, zo blijkt uit onderzoek, is een baan waar ze ‘hun ei in kwijt kunnen’, ‘zelf iets creëren’ of anders ‘een stukje leiding geven.’ Vandaar dus dit nieuwe systeem van functiebenamingen, dat beter op deze behoefte aansluit.
De invoering was overigens niet zonder problemen. De eerste afgestudeerde van de politieacademie die werd aangesteld als buurtregisseur verscheen de eerste dag gekleed in rijbroek en rijlaarzen, dienstpistool op de heup, kop kaalgeschoren en een monocle in het linkeroog. Met een metalen toeter voor zijn mond liep hij door de wijk, regieaanwijzingen gevend. Een acteur die zich versliep werd ontslagen, een figurant die te vroeg de kliko naar buiten rolde schoot hij neer.
Anderzijds, sinds de speciale arrestatie-eenheden van de politie zijn omgedoopt tot ‘stunt-units’ is de belangstelling voor deze functies enorm toegenomen.
De benadering slaat aan, ook andere sectoren van de overheid experimenteren ermee. Zo werd van de week in Haarlem een ‘handhavingsregisseur’ aangesteld die een einde moet maken aan de gedoogcultuur.
‘En jij?’
‘Ik doe de props.’
‘Ah juist.’
‘Linten, kegels, dranghekken, je kent dat wel.’