Ju-bil-eum
Geplaatst op juni 3, 2004 | Gearchiveerd onder Geen categorie | Reageer
‘Juni ’74, Ruud. De WK-finale tegen Duitsland, weet je nog?’
‘O ja. Halve kabinet zat op de tribune, maar ik mocht niet mee. Ik had straf.’
‘Percies! Weet je nog waarom?’
‘Iets met billen?’
‘Ha die Ruud. Ga zitten. Hoe is het?’
‘Niet goed, niet goed, niet goed. Die hele toestand…. niet goed, niet goed, niet goed.’
‘Tja, ik kan me voorstellen dat je ervan baalt. Ik zou eerlijk gezegd niet graag in je schoenen staan.’
‘Duizelig, misselijk, zweten, spierkrampen, hyperventilatie …niet goed, niet goed, niet goed.’
‘Tja, dat zijn de onthoudingsverschijnselen, dat hebben we eerder gezien. Maar goed, we hebben gezegd dat het je hart is, dat je overwerkt bent, net als de vorige keer, en dat geloven ze, dus maak je daar maar geen zorgen over. Blijdt natuurlijk de vraag hoe dit heeft kunnen gebeuren.’
‘Tja, hoe gebeurd, hoe gebeurd. Je weet, ik kan het me achteraf nooit herinneren…dus ja, hoe gebeurd, hoe gebeurd… Je knijpt!’
‘Oké, dus dat weet je.’
‘Ja, ik knijp ja, ik knijp…ik knijp…’
‘Oké, dat is op zich goed. Dat je het acceptéért, daar hebben we lang aan gewerkt. In het begin ontkende je alles gewoon.’
‘Ik was ‘t me niet bewust, niet bewust, niet bewust.’
‘Disssociatieve amnesia noemen we dat, dat is heel normaal in dit soort gevallen, maar daar zijn we dus doorheen.’
‘Die videobeelden, die videobeelden, die videobeelden…’
‘Ja, dat was pijnlijk, maar goed, het was nodig. En het heeft geholpen. Je erkent nu dat je het doet. Maar ik dacht dat we langzamerhand een situatie bereikt hadden waarin het hantéérbaar was. Je ging toch naar die… hoe heet ze ook alweer?’
‘Esmeralda.’
‘Zie je die nog steeds?’
‘Jawel, maar ze was op vakantie.’
‘Ah juist. En zij heeft geen vervanger?’
‘Jawel, maar die is niet goed… ‘s niet goed… ‘s niet goed.’
‘O?’
‘Goeie billen, ik moet goeie billen hebben.’
‘Maar als er niemand is, Ruud, daar hebben we het toch ook over gehad? Daar hebben we toch ook iets over afgesproken?’
‘Ja ik weet het, ik weet het, ik weet het.’
‘Wat zou je dan doen?’
‘In m’n eigen billen knijpen.’
‘Ja precies. En? ‘
‘Ik weet niet, ‘t is minder.’
Natuurlijk is het minder, Maar ja, altijd nog beter dan dat gedonder van nu, hè?’
‘Ja, dat is zo, dat is zo…Eigen billen knijpen, goed onthouden, eigen billen knijpen, goed onthouden…’
‘Trouwens, even wat anders. Wist jij dat vandaag een speciale dag is?’
‘Geen idee. Wereld Billendag?’
‘Juni ’74, denk eens na.’
‘Juni ’74? Juni ’74? Kabinet den Uyl, Minister van Economische Zaken, kabinet Den Uyl, minister van Economische Zaken…’
‘Ja precies. Ik heb er zelf geen moment aan gedacht, maar ik las dat boek van Auke Kok, Wij waren de besten, over hoe wij toen de WK-finale van Duitsland verloren, weet je nog?’
‘O ja. Ik mocht niet mee, ik mocht niet mee. Halve kabinet zat op de tribune, maar ik mocht niet mee. Straf, ik had straf.’
‘Precies! Weet je nog waarom?’
‘Iets met billen?’
‘Klopt. Wacht, ik zal het je voorlezen. Pagina 222, Auke Kok maakt een vergelijking tussen het Oranje-elftal van toen en het Kabinet Den Uyl: vernieuwend, bevlogen, getalenteerd, maar slecht gedisciplineerd en geneigd tot zelfoverschatting. Dan citeert hij Tjerk Westerterp…’
‘Tjerk! Enorme billen, echt gi-gant-tisch. Maar stevig, goed gevormd. Beetje koeiebillen….’
‘Er werd heel veel gezopen, vertelt Tjerk, en sommige kabinetsleden konden hun handen niet thuishouden. ”In vliegtuigen werden stewardessen lastiggevallen,” zegt hij. ”Tegen een van ons heeft de KLM nog eens een vliegverbod overwogen: het personeel was het zat om…”?’
‘Eh…iets met billen…?’
‘Precies! Het staat er, letterlijk: ”Het personeel was het zat om steeds in de billen te worden geknepen”!’
‘Stewardessenbillen. Oei! Staan ze daar, met het karretje. Gaan ze bukken. Ja, dan…!
‘Rustig Ruud.’
‘Trouwens, dat was ik niet, toen, dat was…’
‘Nee, oké, in dat ene geval was jij het toevallig niet. Maar er lág een probleem, dat weet je ook. Toen heeft Joop de KLM moeten beloven dat jullie straf zouden krijgen, en dat was dus dat jullie niet mee mochten naar de finale, en dat je hulp zou zoeken. En toen ben ik erbij gehaald. Dat liep toen via Irene Vorrink.’
‘Irene Vorrink…goeie billen, beetje…’
‘Anders was je toen al de klos geweest. Dan was je nooit premier geworden. Dus ik wil maar zeggen: we zijn nu dertig jaar verder. Als je ‘t zo bekijkt is het eigenlijk heel lang goed gegaan.’
‘Dertig jaar… al die billen, duizenden billen…’
‘Maar wat denk je, kom je d’ruit met Kofie Annan?’
‘Kofie Annan, goeie billen. Stevig en toch….’
‘Jezus Ruud, je hebt toch niet …?’
‘Zoveel billen, ik weet het niet meer. Dertig jaar, overal billen…’
‘Verdomme Ruud, onthoud dat nou: je eigen billen. Je eígen billen!’
Reacties
Laat een bericht achter