WOENSDAG 24 NOVEMBER 2004
Geplaatst op november 28, 2004 | Gearchiveerd onder The Semidaily Kuitenbrouwser | 2 Reacties
Afgelopen zaterdag had Jean Pierre Geelen een uitstekend stuk in het mediakatern van de Volkskrant over Yoeri Albrecht.
Titel: ‘Het voortschrijdend inzicht van Fortuyn-ambassadeur Yoeri Albrecht.’Zoals ik zelf drie weken in HP De Tijd schreef is het een raadsel waarom de KRO Albrecht ambassadeur van Fortuyn als Grootste Nederlander heeft laten spelen, aangezien hij destijds ijverig zijn partijtje meeblies in het Ach&Wee van de ‘linkse kerk’, zoals Fortuyn het noemde, dat het klimaat zou hebben gecreeerd waarin hij kon worden vermoord.
Concrete voorbeelden van waar Albrecht destijds stond had ik op dat moment niet bij de hand, maar Jean Pierre Geelen heeft Albrechts VN-oeuvre er nog eens op nageslagen en inderdaad: voorbeelden te over. Vooral het artikel ‘Het Ongelijk van Pim’ is saillant, en de datum zo mogelijk nog saillanter: 0405!
Was Volkert Van Der G. VN- abonnee?
Stel je voor dat een van de Grote Nederlander-ambassadeurs op die finaleavond dat knipsel tevoorschijn had gehaald, dan zou het een heel wat minder saaie uitzending geworden zijn!
Geelen vermeldt nog wat andere twijfelachtige details uit het CV van Albrecht. Zo was hij verantwoordelijke voor de lastercampagne tegen PvdA-voorzitster Marijke Van Hees (die het gewonnen had van de Niet-Nix kandidaten de Booij en van Bruggen, goede maatjes van Albrecht), waarvoor Vrij Nederland later excuses moest aanbieden en waarvoor een journalist bij een normaal persorgaan direct zou zijn ontslagen.
Als hij meer ruimte had gehad, had Geelen nog kunnen vermelden dat Albrecht ook een sleutelrol speelde in de karaktermoord op Hans van Baalen, en dat wij hem voorts kennen als de man die de privé-mailcorrespondentie van Xandra Schutte op straat gooide, onderdeel van zijn streven om zelf hoofdredacteur van VN te worden.
Of hoe hij ooit voor veel geld voor een reclameblad een bigshot interviewde en toen de kopij ook nog doodleuk aanbod voor publicatie in VN!
John Jansen van Galen noemde hem onlangs in het Parool ‘louche ogend’. Nou John, laat dat ‘ogend’ maar weg.
Wat ook onvermeld bleef is dat Albrecht lid is van de sponsorcommissie van het Stedelijk Museum, oa samen met Morris Tabaksblatt, Rijkman Groenink, Cor van Zadelhoff en Joop van den Ende. (details) Dat betekent dat hij op bedel-audiëntie gaat bij de rich and powerful, u weet wel, de klasse waar VN altijd zo kritisch over bericht.
Waarmee maar weer eens wordt bevestigt dat wat in de kolommen van linkse media ten strengste verboden is, op de burelen van linkse media vaak toch wat genuanceerder ligt.
Na afloop van de finale van de Grootste Nederlander, in de foyer van studio 24, feliciteerde ik Albrecht, met de relativerende kanttekening dat Fortuyn ook verkozen zou zijn als een van de Tokkies hem verdedigd had. Zo ontstond alras een geanimeerd gesprek, waarin Albrecht op een gegeven moment vroeg of ik soms een hekel aan hem had.
‘Eerlijk gezegd wel ja,’ antwoordde ik en deed een greep uit bovenstaande antecedenten.
Albrecht had eigenlijk niets terug te zeggen. Op een gegeven moment noemde hij mij ‘een gefrustreerd lid van de linkse kerk’. Waaruit naar mijn gevoel vooral bleek dat deze man misschien toch eerder heel dom is dan heel slecht, precies wat een wijze vriend mij laatst voorhield toen het over Albrecht ging.
‘Ik bedoel, dat zíe je toch?’
Even later informeerde hij of ik misschien met bepaalde mensen bij Vrij Nederland bevriend ben, een klassiek geval van de waard en zijn gasten.
Van het zelfde allooi is Albrechts suggestie, in het stuk van Geelen, dat ik zelf ambassadeur van Fortuyn had willen zijn. Dat er ook andere drijfveren bestaan dan nepotisme, afgunst en ijdelheid gaat zijn voorstellingsvermogen blijkbaar te boven.
Van Dick Pels, die in Trouw de vloer aanveegde met Albrechts optreden, en terecht, naar mijn smaak, beweerde hij hetzelfde. Dat kan maar één ding betekenen: dat hij Pels’ boek over Fortuyn niet gelezen heeft. Pels wéét veel over Fortuyn, is door hem gefascineerd, maar sympathiseert niet met zijn ideeën.
‘Geen haar op mijn hoofd!’ liet hij mij desgevraagd weten, en bij die woorden sluit ik mij graag aan.
Ik heb destijds niet meegedaan aan het kampioenschap Pim-bashing (zoals ik herhaaldelijk verklaard heb was ik van plan om op hem te stemmen) maar zou er niet over piekeren hem voor te dragen als Grootste Nederlander aller tijden. Fortuyn’s plánnen waren groot, en daar is het helaas bij gebleven.
Voor Albrecht geldt dus exact het omgekeerde: toen gratis meebashen, nu gratis meedwepen.
Hebben de KRO en de LPF die man z’n doopceel niet gelicht?
DINSDAG 23 NOVEMBER 2004
Ik schreef het maandag: die motie van D66 wordt verworpen.
En inderdaad.
Die Osewiesewose van der Laan begrijpt er niets van. Die denkt dat ze nog bij de VN zit, of inhet Europees Parlement, waar zulke naieve, tot mislukken gedoemde acties nog bonuspunten opleveren wegens de ‘signaalwerking’.
Geconfronteerd met de talrijke argumenten die de diverse fracties aanvoerden om tegen de motie te stemmen zei ze gisteravond in Den Haag Vandaag: ‘Ja, maar dat zijn allemaal politíeke overwegingen.’
Ja troela, daarvoor zit je in Den Haag, om ‘politiek’ te bedrijven.
ZONDAG 21 NOVEMBER.
Over van Mierlo gesproken. Hij was in Buitenhof. Hij is sympathiek, nog steeds, maar ook een fossiel. Zoals hij sprak over de combinatie Rita Verdonk en De Telegraaf als ‘explosief mengsel’ – hij praat over de wereld van nu in de taal waarin in de jaren zestig over de tweede wereldoorlog werd gesproken.
Op zaterdag pleit hij tegen het schrappen van een wetsartikel over godslastering en op zondag krijgt Verdonk een veeg uit de pan omdat ze van een Nederlandse geestelijk leider Nederlandse omgangsvormen verlangt. Ik begrijp er nix van.
Als ik naar een ver en vreemd land ga pas ik me toch ook aan aan de plaatselijke omgansvormen? De Nederlandse boekwinkels staan vol met boekjes over hoe je te gedragen in vreemde culturen. Buigen, zoenen, neuzen wrijven, boeren laten, je glas kapot gooien, we doen er allemaal braaf aan mee, en dan zou een hier wonende en werkende imam dat allemaal niet hoeven? Dat dénkt hij, om dat hem dertig, veertig jaar lang is wijsgemaakt dat de normale, maatschappelijke gedragsregels niet op hem van toepassing zijn. Door politici als Van Mierlo.
ZONDAG 21 NOVEMBER 2004
Stuk in Vrij Nederland van Conny Palmen over de moord op ‘haar vriend’ Theo Van Gogh. Inmiddels is heel Nederland bevriend met Theo van Gogh. Dan wel ‘Ayaan’ – achternaam overbodig. Liefst met allebei natuurlijk.
Ik denk dat we ‘vriend’ hier moeten interpreteren zoals in de Amerikaanse politiek het woord ‘friend’ wordt gebruikt. Niet-vijand, client.
Ik herinner me dat van Gogh schreef dat Hans Van Mierlo een levertransplantatie moest vanwege zijn alcoholisme en dat hij toen via zijn ‘vriend’ Pierre Vinken zou hebben geregeld dat hij eerder geholpen werd. Beide beweringen onbewezen en onjuist. Van Mierlo had een virusinfectie en heeft gewoon op z’n beurt gewacht.
Zou het uit zijn?
ZATERDAG 20 NOVEMBER 2004
Gisteravond m’n enkelband gescheurd.
Ging onze dochter J. ophalen van haar wekelijke repetitie met het jeugdorkest De Vergulde Snaar, in het Muziekcentrum van de Omroep, het oude VARA-gebouw. De entree ligt bovenaan een brede stenen trap. Aan de voet van die trap liep ik wat heen en weer, wachtend. Toen het begon te regenen wilde ik naar binnen gaan. Geen idee wat ik precies fout deed, maar m’n linker enkel sloeg dubbel, er kraakte iets en ik lag op de grond.
Wist nog net J. en de Volvo veilig thuis te brengen. Mijn voet was inmiddels opgezet als een aubergine (qua vorm, niet de kleur), dus we zijn maar meteen doorgereden naar de Eerste Hulp. Foto. Niets gebroken. Drukverband eromheen, stel krukken mee, een week met dat been omhoog, niet lopen.
Na die week is de zwelling weg en kunnen ze zien hoe ernstig het is.
Bah.
Reacties
2 Reacties to “WOENSDAG 24 NOVEMBER 2004”
Laat een bericht achter
Volvo? beterschap!
Yoeri Albrecht probeert in de Volkskrant van afgelopen zaterdag (27 november) zijn beschadigde reputatie een beetje op te vijzelen. Hij reageert op het stuk van Jean Pierre Geelen op de Mediapagina van de week ervoor.
Geelen schrijft daarin over Albrecht: “Vier jaar geleden was hij een van de twee auteurs van het gewraakte artikel dat toenmalig PvdA-voorzitter Marijke van Hees beschuldigde van gesjoemel met declaraties. De feiten bleken later niet zo hard als was beweerd. VN bood excuses aan voor het stuk, maar toen was het kwaad al geschied. Van Hees moest aftreden, de affaire kostte VN veel abonnees, maar de betrokken redacteuren bleven zitten. Co-auteur was Tino Wallaart, die verweten werd politiek te bedrijven omdat hij zelf actief was in de PvdA-beweging Niet Nix. ”
Albrecht schrijft in zijn reactie:
“Er staat in het stuk ook iets over het aftreden van de partijvoorzitter van de PvdA Marijke van Hees. De beschuldiging van gesjoemel met declaraties zou niet zo hard zijn als aanvankelijk beweerd. Toen wij (de auteurs) op dinsdagmiddag, ruim voor de deadline van Vrij Nederland, ons stuk over de bestuurskwaliteiten van Marijke van Hees aan de woordvoering van de PvdA faxten trad de partijvoorzitter enige uren later uit eigen beweging af. De feiten uit ons stuk werden niet lang daarna, met afgedrukte documenten, herhaald op de voorpagina van De Telegraaf. Het stuk was een harde scoop die vanzelfsprekend nogal slecht viel bij de top van de PvdA.”
Albrecht presenteert dus vier jaar na dato de karaktermoord op Marijke van Hees als een prachtige journalistieke primeur. Dat er volgens een rapport van Roel de Wit (oud-CdK in Noord-Holland) in opdracht van de partij geen enkele aanwijzing is voor gesjoemel en de beschuldigingen dus niet gegrond waren, doet voor Albrecht kennelijk niet ter zake. Dat de hoofdredactie van Vrij Nederland zich weken na verschijnen van het gewraakte artikel ‘na verdere research’ moest verontschuldigen voor deze wanprestatie evenmin.