Het Van
Geplaatst op januari 1, 2005 | Gearchiveerd onder Geen categorie | Reageer
Iets hebben van.
Het blijft fascineren.
Een journalist in opleiding wil erover komen praten. Altijd welkom. Kwestie van afspraak maken, chocomel inslaan en afwachten.
De jio verschijnt, maar ach, recorder stuk. Kwestie van nieuwe afspraak, nieuwe chocomel halen en onderwerp intussen op de waakvlam.
Waar iets interessants gebeurt: oude gedachten raken aan de praat met jonge. Want schreven we laatst niet over kwetsbaar, moeizaam en ingewikkeld als eufemisme voor onjuist of verkeerd? Over taal waarbij het proces als het ware de plaats inneemt van het product? Die de worsteling beschrijft, in plaats van het bovenkomen? Die het ego reduceert tot het id, zoals het gestaag voortschrijdend hersenonderzoek ons steeds meer verandert van een mysterie in een machine?
‘Belwinkels criminogeen.’
‘Profvoetbal kwetsbaar voor criminaliteit.’
Wij déden het niet, de misdaad deed het met óns. Alsof criminaliteit iets is dat heerst, en waardoor je geinfecteerd kunt worden.
Is hebben van, denken van, zeggen van, niet eigenlijk net zoiets?
‘Dus toen had ik echt iets van shit.’
‘Ik denk van ja hoezo eigenlijk?’
De spreker neemt ons mee naar het binnenste van zijn spraakcentrum, en wij mogen meekijken hoe daar uit iets-van-dit en iets-van-dat een mededeling wordt samengesteld. Een mededeling, die straks, als hij af is, aan de wereld zal worden geopenbaard.
Hoewel, dat hoeft eigenlijk niet meer, we hebben hem nu toch al gezien. Nadere afwerking overbodig.
We kijken naar de achterkant van een borduurwerk, de voorkant moeten we raden.
Zie het sterkste voorbeeld: ‘Ik heb iets van hé.’ Einde mededeling. Zag u het? Het ging erg snel, maar daar vloog dus iets voorbij. Ja, maar wat?
Geen idee, iets van hé.
Taal die niet langs ‘Af’ gaat, dat is het.
Reacties
Laat een bericht achter