In de leer

Geplaatst op september 13, 2007 | Gearchiveerd onder Geen categorie | Reageer

– U luistert nog steeds naar Eén Op Twee Tussen Drie en Vier Op Radio Vijf, mijn naam is Tjerk van den Nagtkaerschenmaecker en naast mij zit zoals altijd Tanja Boljé. Tanja, wat gaan we doen?
– Straks uitvoerig aandacht voor het toenemende aantal huishoudelijke hulpen dat het houtwerk overslaat, we schakelen nog even naar de geheime schuilplaats van Geert Wilders in gebouw 7B van de Kneppelhout Kazerne te Voorschoten, o, sorry, dat had ik natuurlijk niet mogen zeggen…hahahaha!
– Hahahaha! ‘T was ook maar een grapje, hahaha! Hé, tóch, Tanja?
– Ja natuurlijk, het was een grapje. Daar zit íe helemaal niet.
– Nee. Hij zit héél ergens anders.
– Dat allemaal straks, maar nu eerst de vraag: de islam, moet die zich eigenlijk aanpassen aan Nederland? Daarover een discussie met de heer Eshan Jami, oprichter van het comité van ex-moslims, met de heer Jani Ashani, imam in de Haagse Schilderswijk, de heer Wadi Yamani, imam te Overschie, Ali van der Schalie, imam van de Westergas Moskee, de heer Keshan Pantani, imam…
– Khatib.
-…excuus, Khatib van de Jafari-moskee te Voorschoten, de heer Jami Afsin, imam in Amsterdam Slotervaart, Afshin Rabani van de Kritische Islamieten Nederland, en last but not least de heer Behnam Taebi, ook oprichter van een comité van ex-moslims, maar weer een ander comité dan dat van de heer Jami.
– Meneer Pantani, moet de islam zich aanpassen?
– Tja, dat hangt ervan af wat je onder islam verstaat. Heb je het over de walabieten of de halafisten?
– Wat is het verschil?
– De walabieten aanvaarden het gezag van de grote kalief niet, ik noem maar iets. En ze geloven bijvoorbeeld niet dat er dertien maagden op de punt van een naald kunnen, zoals de halafisten.
– Geen nááld, een ikhbir staat er, dat is een soort ouderwetse breipen!
– Nou en? Kunnen ze daar dan wel op?
-Is dat het verschil tussen de walabieten en de halafisten?
-Nee, tussen de sjoenieten en sifieten. Dat heeft te maken met de honderd dagen in de woestijn, toen Mohamed besloot voor zichzelf te beginnen en nooit meer te drinken. De sjifieten geloven dat niet.
– Dat is ook onzin. De geit heeft gesproken, en die zei: daar en daar ligt een boek, en dat was de Koran, zo simpel is het, en al die sprookjes van de mitsjoebieten en de malafisten – lariekoek.
– Onzin, als Humus Haqhbar zich toen een beetje normaal gedragen had was die hele zaak nooit zo geëscaleerd, dáár ging het om.
– En de Idabieten dan? Die weigerden toch ook om de steen aan te raken? Die gingen toch ook blootsvoets? Die hebben toch ook de gelofte van de twaalfde dag gedaan?
– Belachelijk, de Ibadieten zíjn helemaal geen islamieten! Als we zo gaan beginnen…dan kunnen we de Hare Krishna en de Rozenkruizers ook wel islamitisch gaan noemen.
– Kijk, dat is nu precíes die dogmatische, onverdraagzame houding van de Kalimieten die gewoon niet meer van deze tijd is. Verschil van mening is een zegen voor de gemeenschap, zei de profeet in de grot van El Wahibi.
– Waar staat dat? Waar staat dat?
– Heren!
– Of wilt u soms terug naar de duistere tijden van het Grote Kalifaat? Hè? Hè?
– Meneer Jami, als u dit zo hoort, wat denkt u dan? Blij dat u eruit bent?
– Eh ja, zeker. Dit soort theologische haarkloverij…vreselijk.
– En meneer Taebi, u ook?
– Ja, zeker. Het was een enorme bevrijding.
– Waarom eigenlijk twee comités van voormalige moslims? Wat is eigenlijk het verschil? Ex is toch ex?
– Ja nou, nee, dat ziet u toch iets te simplistisch volgens mij. Zij zijn volgens mij niet ex, dat is het juist. Of ze zijn misschien wel ex, maar wij zijn veel exer.
– Goed, heren, u allen hartelijk dank voor deze discussie.
– U luistert naar Eén Op Twee Tussen Drie en Vier Op Radio Vijf.
– Zo meteen: slaat uw hulp in de huishouding het houtwerk over?
– Maar nu eerst: verkeersinformatie!

Reacties

Laat een bericht achter