Foster Parents Kip
Geplaatst op december 6, 2007 | Gearchiveerd onder Geen categorie | 1 Reactie
Ooit hadden wij een Foster-Parents kind. Toen ontdekt werd dat bij die organisatie gerommeld werd zijn we daar weer mee opgehouden. Ik denk dat de mensen die weg moesten bij Foster Parents iets nieuws bedacht hebben, want onlangs ontvingen we een mailing met de vraag of we een kip wilden adopteren. Voor €29,95 per jaar krijg je als adoptieouder elke maand zes biologische eieren, twee keer het blad Smaakmakend in de bus, een ‘exclusieve ansichtkaart van de bekende kippenkunstenaar Herman Smith’ en toegang tot een webcam in een van de deelnemende kippenfarms. ‘Smaakmakend’ verschijnt vier keer per jaar en ligt gratis in alle bio-winkels, die zes eieren kosten in de winkel ongeveer anderhalve euro (maar je moet ze zelf afhalen op een vast adres, in ons geval 40 kilometer rijden, terwijl we toch in de randstad wonen) dus laten we de tegenwaarde van dit alles royaal afronden op €15 per jaar. Waar gaat die andere €15 naar toe? Toch niet naar ‘de organisatie’?
Je kunt ook een geit, een koe of een appelboom adopteren, begrijp ik. Het idee is hetzelfde als destijds bij Foster Parents: ergens op de wereld ontvangt een levend wezen van jouw geld extra zorg, jij ontvangt een blad voor op de koffietafel en informatie over hoe het je adopteé vergaat.
Maar is een kip of een koe hetzelfde als een derde-wereldkind? Zo’n Foster-kind kan door zijn ouders niet worden onderhouden en is aangewezen op liefdadigheid. Geldt dat ook voor een kip? Nee, die behoort tot de veestapel van een boer, die handelt uit economische motieven. Die boer staat klaar om een kip z’n snavel af te knippen en in een krap kooitje te stoppen, en zegt: ‘Maar als u elk jaar € 29,95 aan mij overmaakt laat ik hem los.’ Dat is geen Foster Parents-plan, dat is alsof een Indiase tapijtproducent zegt: dit kind wordt in mijn fabriek afgebeuld, maar maak mij maandelijks wat geld over en ik zal het wat beter behandelen. Dat heet geloof ik afpersing.
Bovendien: ik héb al een kip, en een koe en een geit en een appelboom. Als Nederlandse belastingbetaler draag ik namelijk bij aan tal van landbouwsubsidies, dus al dat vee en die gewassen waar ik ‘s zomers op de fiets langs rij zíjn al een beetje van mij. Als een schoenfabrikant de verkeerde schoenen produceert gaat hij failliet, maar als een boer geen winst op zijn mais of melk weet te maken krijgt hij het verschil netjes bijgepast. En als er een nieuwe schuur moet komen is er wel weer een ander potje. En nu moet ik hem ook nog buiten de staatskas om gaan betalen om hem te verleiden tot een betere behandeling van zijn kippen? Hij vraagt geen lening om in groene landbouw te investeren, hij nodigt mij niet uit tot participatie in zijn onderneming (zoals in de VS, waar je community supported agriculture hebt), nee hij wil een uitkering, een donatie.
En in ruil daarvoor krijg ik een half abonnement op een gratis blad plus een doosje zeer dure eieren dat me ook nog eens vier liter benzine kost, en dat ik ter wille van de planeet dus beter kan laten staan. Elke verantwoording van wat er met de rest van het geld gebeurt ontbreekt. Dat gaat naar de Stichting Biologica in Utrecht, de ‘brancheketenorganisatie’ van de bio-sector, waar een stuk of vijftien mensen werken en per jaar ruim 2 miljoen euro omgaat. Kan dat geld niet beter gewoon de grond in?
Adopteer-Een-Kip/Koe/Geit/Appelboom is een even onzindelijk als onzinnig verzinsel. Laat iedereen die de biologische landbouw een impuls wil geven gewoon €29,95 per jaar extra aan biologisch voedsel besteden, dan zul je zien hoe die markt zich ontwikkelt. En anders gooi je er nog een koe (49,95) of een appelboom (39,95) bovenop.
Reacties
Eén reacties to “Foster Parents Kip”
Laat een bericht achter
Hoi Jan,
ik zie geen reacties op je artikel. Waren die er wel? Ben erg benieuwd…
groet, Peter