Dieetnieuws
Geplaatst op oktober 21, 2008 | Gearchiveerd onder Geen categorie | Reageer
Hoe het komt weet ik niet, maar de publieke omroep begint steeds meer een journalistieke monocultuur te worden. Wie naar De Wereld Draait Door, Het Journaal, Nova en Pauw en Witteman kijkt, loopt kans drie of vier keer hetzelfde pratende hoofd tegen te komen, met het zelfde verhaal, geïllustreerd met dezelfde beeldmontage. En soms sluit de commerciële televisie zich óók nog aan, zoals afgelopen zondagavond, toen in een speciale RTL-uitzending over de kredietcrisis een prominente rol was weggelegd voor Willem Middelkoop en Jort Kelder, die ook al voortdurend bij DWDD en P&W te zien waren. Toen de publieke omroep vervolgens ook een speciale uitzending over de crisis maakte, waren Kelder en Middelkoop van de weeromstuit juist weer afwezig.
Zo wordt de omroep steeds meer een vorm van oorlogscuisine: ‘s morgens tulpenbollenpap, ‘s middags tulpenbollensoep en ‘s avonds tulpenbollenpuree. In de loop van afgelopen donderdagavond zag ik op de Nederlandse televisie vier keer een nagenoeg identiek filmpje over Joe the Plummer, en toen filmpje 4 geweest was wist ik precies evenveel over Joe the Plummer als na fimpje 1. Niemand was in staat geweest iets toe te voegen aan wat de concurrent met het onderwerp gedaan had. Zonder de xenosnob te willen uithangen kan ik me niet voorstellen dat zoiets op de Engelse, Franse of Duitse televisie zou gebeuren. Wie kennis vermeerdert, vermeerdert smart, zegt de bijbel, en daar hééft Prediker wellicht een punt, maar voor een nieuwsrubriek lijkt het me geen geschikt adagium.
Het ging hier om een loodgieter genaamd Joe, die Obama tijdens een verkiezingsbijeenkomst voorhield dat als hij een loodgietersbedrijf overnam, wat zijn droom was, hij daarover een hoop belasting zou moeten betalen. Vervolgens was Joe maar liefst 56 keer aangehaald in het laatste tv-debat tussen John en Barack. Volgde een grappige snelle montage van die momenten. Na twee keer begon ik mij van alles af te vragen. Wie was deze Joe eigenlijk? Zomaar een ambitieuze Ohio’se loodgieter met belangstelling voor de politiek? Een sympathisant van de Republikeinen die met een persoonlijke actie beschadiging Obama bezig was? Of handelde hij misschien zelfs in opdracht van het McCain-team? En wat Joe beweerde, klopte dat eigenlijk? En zo ja, was het een reëel verwijt dat hij Obama maakte, of was dat wellicht te simpel gesteld, omdat elk individueel belastingverhaal een individueel tegenverhaal kent en je belastingplannen dus beter in hun geheel met elkaar kunt vergelijken?
In De Wereld Draait Door insinueerde Felix Rottenberg weliswaar dat Joe een agent provocateur van de Republikeinen was, maar het was duidelijk dat hij daarvoor geen enkel bewijs had en het vooral zei omdat van Nieuwkerk hem aankeek met zijn en-nu-in-godsnaam-een-sappig-detail-blik.
Henk Hagoort, de nieuwe topman van de Publieke Omroep, zei vorige week in Trouw dat de publieke omroep te weinig doet voor de pakweg dertig procent van de Nederlandse bevolking die op Wilders en Verdonk stemmen, de ‘maatschappelijk teleurgestelden’. Dat de Publieke Omroep ‘drie keer de Volkskrant’ is valt moeilijk te ontkennen, maar anderzijds: geen omroepbestel is zo open als het Nederlandse. Iedereen die genoeg handtekeningen kan verzamelen krijgt toegang tot de ether, maar om een of andere reden nemen ‘rechtse’ mensen nooit die moeite. Een groter manco van de publieke omroepjournalistiek lijkt mij dat kluitjesvoetbal, waarbij het niet gaat om wát je brengt maar dát je het brengt, zoals in het geval van Plummer Joe.
‘Ik kijk te veel nieuws’ dacht ik laatst. ‘Ik krijg te wéinig nieuws’- kun je ook zeggen.
Reacties
Laat een bericht achter