Gat & Blaren
Geplaatst op oktober 22, 2008 | Gearchiveerd onder Geen categorie | 3 Reacties
– Hallo lieve luisteraars, daar zijn we dan weer met Eén Op Twee, van drie tot vier op Vijf…- … maar met ingang van deze week dus van zes tot zeven…- … op Radio Acht!– Mijn naam is Tjerk van den Nachgtkaerschenmaecker en naast mij zit zoals altijd Tanja Boljé! Tanja, wat gaan we doen!?- Ja, Tjerk, we praten vandaag met professor doctor Sytze Vliegen, hoogleraar pedagogiek en ontwikkelingspsychologie aan de Universiteit van Leeuwarden. Hij is van de week geïnstalleerd als hoogleraar en daarbij heeft hij een oratie gehouden getiteld: Wie z’n gat verbrandt moet op de blaren zitten. Welkom professor Vliegen.- Dank u wel.- We zijn vereerd dat u vanmiddag onze gast wilt zijn…- Ja kijk, daar gaat u dus al…- Sorry?- Dat is dus precies waar we vanaf moeten- Hoe bedoelt u dat?- Ik heb nog geen woord gezegd en u zet mij al op een voetstuk. Dat is voor mij geen prikkel om mijn best te doen. Dat is dus die cultuur van het self-esteem waar ik het in mij oratie over heb. Die begint dus een funeste uitwerking te krijgen op de samenleving. Welkom professor, wij zijn vereerd dat u er bent. Onzin! Ik ben ook maar een gewone boerenlul, zeg maar.- Eh, juist….- Dat mag best af en toe gezegd worden.- Dat doen we te weinig?- Ja! Terwijl je dat als mens net zo hard nodig hebt als het omgekeerde. Maar daar rust een taboe op, dus we zeggen alleen nog tegen elkaar hoe geweldig we zijn.- Althans behalve dan op Geen Stijl en zo, daar worden mensen juist de grond in gestampt…-Ja, precies, waar maar komt dat vandaan? Persoonsverheerlijking komt voort uit het idee dat je zelf maar een gewone sterveling bent, due je hebt behoefte aan mensen die daarboven uit stijgen. Die iets méér zijn. De Geen Stijl-generatie heeft het omgekeerde: die zijn grootgebracht met het idee dat ze zelf geweldig zijn, en dus móeten er anderen zijn die totaal niet deugen en hun minachting verdienen. Zó hebben we de Geen Stijl-generatie gekweekt. Een soort omgekeerde persoonsverheerlijking, dat is het eigenlijk. Van mensen die nooit eens flink op hun falie gehad hebben.- ‘Wij weten niet meer wat verdienen is,’ schrijft u.- Exact. Het begon ermee dat we niet meer weten wat dienen is, kijk naar de beroerde service in restaurants, de moeite om zorgersoneel te krijgen, et cetera, maar nu zie je dat we eigenlijk ook al niet meer weten wat verdienen is. Je ziet het nu met die kredietcrisis. Winst op aandelen, dat is iets, dat moet je verdíenen. Maar als je de berichten van de laatste weken leest dan zou je haast denken dat er zoiets bestaat als een recht op koerswinst. En een recht op irreële spaarrente. Maar zo is het niet. Je neemt een risico, je steekt je nek uit, en dat kan beloond worden. Maar het kan ook misgaan! En gáát het dan een keertje mis, wat doet de overheid dan? Die springt bij. Eerst zeg je als overheid lang leve de markt, er gaat iets mis en dan zeg je: hier is vadertje staat.- En dat is niet goed?- Nee. Dan zeg je dus: u heeft uw gat verbrand, maar u hoeft niet op de blaren te zitten. Pedagogisch gezien een heel slecht signaal.- Juist.- Of neem die benoeming van Ahmed Aboutaleb tot burgemeester van Rotterdam.- Wat heeft die ermee te maken?- Net zoiets! De PvdA heeft het de afgelopen dertig jaar in Rotterdam niet goed gedaan, daar zijn we het over eens. Problemen ontkennen, wegkijken, pappen en nathouden, enzovoorts. Maar aanvaarden ze de consequenties? Nee, ze sturen een pitbull uit Den Haag om Leefbaar Rotterdam de loef af te steken, ze halen drie of vier raadszeteltjes meer en hup, ze eigenen zich die stad gewoon weer toe. Rotterdam weer rood! roepen ze dan op hun website. De sociaaldemocratie is weer aan de macht, en dat zal Rotterdam weten! Nog even een PvdA-burgemeester benoemen en hup, probleem opgelost. Kijk, dat bedoel ik.- U zegt: de PvdA heeft z’n gat verbrand, maar ze willen niet op de blaren zitten.- Precies. En omgekeerd ook, want daardoor hoeft de stad Rotterdam óók niet op de blaren te zitten!- Hoe bedoelt u?- Nou ja, als je als bevolking zó massaal achter zo’n nieuwe, radicale partij aanloopt, dan moet je misschien ook maar eens zes jaar zo’n soort burgemeester hebben! Dáár vraag je dan eigenlijk om. Zo’n radicale Nieuwe Politicus, die het dan maar eens moet laten zíen. Nee, wat krijgen ze? Een degelijke, gematigde, ervaren figuur. Weer die combinatie van risico zonder sanctie. Dat is pedagogisch heel ongunstig. Uit onderzoek blijkt dat als je kinderen op die manier opvoedt, dat er geen enkele santie op risoco staat, dat je dan monsters creeert.-Juist en u zegt dus:…- Wie z’n gat verbrandt moet op de blaren zitten.– Juist! Wij spraken met Professor Sytze Vliegen, hoogleraar pedagogiek en ontwikkelingspsychologie aan de universiteit van Leeuwarden, of moet ik zeggen: een of andere doodgewone boerenlul?- Hahaha!- Hahaha!- O Tjerk, jij bent me er eentje!- Dit is nog steeds Eén Op Twee van Drie tot Vier op Radio Vijf…– …voortaan dus van zes tot zeven op Radio Acht.- En dan nu muziek. Tanja!- Luistert u naar Dire Straits, met Money For Nothing!
Reacties
3 Reacties to “Gat & Blaren”
Laat een bericht achter
Moet dat niet “Wie zijn gat verbrandt” zijn? Met dt?
Ja, inderdaad Emma, daar heb je gelijk in. Zie de correctie. Dank!
Het is Dr. Mr.!
Dr. Mr. Sytze Vliegen Mba, zie ook mijn hyves.