Een vroege Job

Geplaatst op oktober 25, 2008 | Gearchiveerd onder The Semidaily Kuitenbrouwser | 1 Reactie

Een van de namen die regelmatig valt in de Trouw-serie over Nederlands design, is die van Studio Job. Het omslag van de speciale bijlage, een paar weken geleden, toonde de tulpentoren die ze ontwierpen voor Koninklijke Tichelaar Makkum, een postmoderne totem van alledaagse iconen, tevens vaas.Toen ik dat ding voor ‘t eerst zag welde er direct een sterke aankoopimpuls in mij op. Hij hield exact zo lang stand als het duurde om de prijs te achterhalen: 75000 euro. Toch is dat ook goed nieuws. Ik ken Job Smeets en Nynke Tynagel van toen ze net begonnen en ik heb altijd geweten dat ze een grote toekomst hadden. Die 75000 euro is nog bescheiden vergeleken met de bedragen die rijke verzamelaars over de hele wereld tegenwoordig voor hun objecten neertellen. Op internet las ik dat de reusachtige spiegel die zij ontworpen voor Swarowski voor maar liefst 1 miljoen dollar verkocht werd.
In 1999 hield de NPS een soort talentenjacht onder aankomende Nederlandse kunstenaars, en een van de kandidaten was Job Smeets, die toen nog alleen werkte. Al zappend viel ik erin, er kwam een wandkast voorbij, heel even maar, (de ‘curved cabinet’) en ik was direct geïntrigeerd. Via de NPS achterhaalde ik zijn telefoonnummer en maakte een afspraak. Wij hadden net een oud huis gekocht dat we aan het opknappen waren en in één van de kamers zag ik zo’n soort kast voor me.
Elsevier had laatst een reportage over Studio Job, die ermee begint dat Smeets de reporter van het station haalt in een enorme glimmend-zwarte SUV. Destijds reed hij voor in een tweedehands bestelwagentje. In samenspraak ontwikkelden we het plan: een wandvullende multimedia-stellage met werkplek, volgens het principe van de curved chairs die hij toen net gemaakt had, een eetkamerstoel, een luie stoel en een chaise longue, samengesteld uit dikke, gebogen elementen van hout, die in elkaar geschoven worden als een Chinese puzzel. Terwijl wij het huis verbouwden kwam hij af en toe langs, eerst met schetsen, later met kartonnen maquettes en een triplex model van de kamer waar de modular cabinet zou komen, zoals hij ons object inmiddels gedoopt had.Halverwege de productie brachten we samen een bezoek aan het atelier waar het werk plaatsvond, in Eindhoven. In artikelen over Studio Job wordt vaak melding gemaakt van Smeets’ vermogen om vaklui te vinden die in staat zijn hun buitenissige ideeën precies zo uit te voeren als ze bedoeld zijn, en ook toen bleek hij daar al een neus voor te hebben. Wat de meubelmaker die higevonden had realiseerde grensde aan het onmogelijke, een vrijstaand gebogen frame van drie bij vier meter, waar de overige elementen in en omheen geschoven werden, zonder lijm, spijkers of schroeven, alles van (schijnbaar) massief eikenhout.Hij staat er nog steeds. Toevallig hadden we van de week iemand op bezoek met een timmermansoog. Gefascineerd liep hij er omheen. ‘Geniaal,’ mompelde hij.
Aan de zijkant zit een plaquette, met het Studio Job-logo, onze naam, die van de meubelmaker (F. Couwenberg) het jaartal (2000) en de oplage (‘single copy’). Al gauw werd de modular cabinet een van Job’s greatest hits, die niet kon ontbreken bij artikelen over dit bijzondere talent. Kort daarna vormden Job en Nynke definitief het duo Studio Job, dat inmiddels de wereld verovert. Volgens de verhalen die je nu over Studio Job leest begon het allemaal in 2001 met een expositie in Groningen. Maar wij weten beter.