Piet Snot
Geplaatst op maart 31, 2009 | Gearchiveerd onder Geen categorie | Reageer
Laten we eerlijk zijn: Wilders had natuurlijk vol-ko-men gelijk. Jeltje van Nieuwenhoven kan nog honderd keer zeggen dat je als parlementærier altaid moet blaiv’n præt’n – maar het is onzin. Dat is net waar de Hamers en Van Geels op zo’n moment op uit zijn! Hoe langer zo’n debat duurt, hoe sterker je de schijn wekt dat er iets te bespreken valt. Dat de ander nog niet uitgepraat is, verplicht de één toch niet om aanwezig te blijven? Weglopen is óók debatteren. Sterker: de hele oppositie had dit moeten doen! ‘Van harte gefeliciteerd met je akkoord, knoop het lint er zelf maar omheen, wij hebben iets beters te doen.’
Verreweg de meest gênante reactie op Wilders aftocht kwam van de premier, die een dag later insinueerde dat de actie ‘vooropgezet’ was. Zou Balkenende niet beseffen dat dit van iemand die zelf al maanden bezig is om de goede afloop van een Kamerdebat debat te vooropzetten, als dat een werkwoord is, wel een héél schijnheilig verwijt is? Of begrijpt hij dit best maar weet hij dat de CDA-stemmer zo dom is dat hij dit toch niet doorheeft? Het verwijt heeft ook iets amateuristisch. Een politicus die een andere politicus beschuldigt van vooropgezet handelen – dat is een sporter die zijn tegenstander verwijt dat hij traint.
Dankzij ijverig speurwerk der parlementaire geschiedkundigen weten wij nu dat Wilders in het gezelschap is van niemand minder dan de grote liberaal Pieter Oud, die in 1955 reeds met fractie en al demonstratief wegliep uit de Kamer en wel om exact dezelfde reden: er moest gedebatteerd worden over een plan dat achter gesloten deuren al tot in detail was afgestikt en waar de Kamer niets meer aan kon toe- of afdoen. Het enige verschil was de woordkeus, Oud had geen zin om ‘voor spek en bonen’ te debatteren, Wilders wilde niet meedoen als ‘Piet Snot’.
Juist dat tegen beter weten in vasthouden aan rituelen is iets dat mensen tegenstaat in de politiek, de politiek als doel, in plaats van middel. De essentie van een loos ritueel is dat mensen eraan meedoen terwijl het niets betekent. Eraan meedoen en ondertussen roepen dát het niets betekent, zoals de rest van de oppositie deed, maakt het alleen maar zinlediger.
En dan te bedenken dat de hele operatie al een loos ritueel op zich was. Balkenende, Bos en Rouvoet denken blijkbaar dat de maatregelen waar ze al die weken achter gesloten deuren over hebben zitten onderhandelen werkelijk van invloed zullen zijn op de kredietcrisis, en dat denken ze alleen omdat zij denken dat wíj denken dat dit zo is. Dat wij denken dat Jan-Peter Balkenende, Wouter Bos en André Rouvoet in staat zijn om door middel van knap denkwerk deze economische wereldstorm te bezweren, als je ze maar even de tijd geeft om die ingewikkelde toverformule uit te knobbelen. Zou het echt? De wereldeconomie schudt op zijn grondvesten, iedereen is naarstig op zoek naar oplossingen, de grootste experts staan met de handen in het haar, maar wacht even, nog héél even geduld, Jan-Peter, Wouter en Andre zijn er bíjna uit.
‘De macht die aan de politiek wordt toegeschreven, wordt in dit geval te hoog ingeschat,’ schreef NRC-commentator Maarten Schinkel over het crisisakkoord.
Zelfs onder de knapste economen bestaat geen consensus over hoe je zo’n crisis te lijf gaat. Hoewel, over één ding zijn ze het eens, zonder vertrouwen is elk beleid zinloos. Zo’n crisis is namelijk vooral een ingebeelde ziekte, een kwestie van beeldvorming en psychologie. Ingebeelde ziekten worden doorgaans behandeld met een placebo, een pil die niet werkt vanwege zijn ingredienten, maar omdat het een pil is. Dat is eigenlijk wat Balkenende, Bos en Rouvoet de afgelopen maanden hebben zitten doen: eindeloos onderhandelen over de samenstelling van een placebo. En de patiënt maar wachten, en twijfelen. En piekeren. ‘Als het zo lang duurt, bén ik dan wel te genezen?’
Een slepende partijpolitieke krachtmeting over maatregelen die nauwelijks effect gaan hebben of toch wel genomen zouden worden (denk aan de pensioenleeftijd), dat is nu net waar het land níet op zit te wachten.
Als je de zaak dan ook nog eens tot de laatste millimeter dichttimmert, zodat het parlement net zo goed thuis kan gaan zitten, bewijs je het vertrouwen in de politiek óók al geen dienst. En Geert Wilders maar stijgen.
Reacties
Laat een bericht achter