Charlatans en boekaniers
Geplaatst op maart 29, 2012 | Gearchiveerd onder NRC HANDELSBLAD, The Semidaily Kuitenbrouwser | 3 Reacties
Een van de eerste dingen die Diederik Samsom deed nadat hij tot fractieleider van de PvdA werd verkozen, was zijn solidariteit betuigen met de stakende schoonmakers. Terwijl hij dat deed, vorige week in Pauw en Witteman, moet in tenminste één Nederlandse huiskamer geknars der tanden hebben geklonken, en wel bij de voorzitter van de verenigde schoonmaakbedrijven, Hans Simons, oud-staatssecretaris van Volksgezondheid voor – tiens! – de PvdA. Simons houdt nu alweer veertien weken vol dat het economisch onverantwoord is om schoonmakers hun eerste twee ziektedagen door te betalen, een verworvenheid van zijn partij waar hij bij nader inzien blijkbaar niet meer in gelooft.
Met een latter day Jan Schaeffer en een voormalige Greenpeace-barricadist aan het roer kan de PvdA nu wel de volle zee kiezen, maar wat doet de partij met al die schipperaars onder de kust? Bij het CDA is het vanouds een balanceeract – soms dragen we links, soms dragen we rechts, en dan vermaken we gewoon de broek – voor de PvdA is het minder eenvoudig. Voorzie een kale kip maar eens van nieuwe veren, dat ziet er niet uit, vooral in het begin.
Een van de argumenten waarmee PvdA’ers zich afzetten tegen de SP, Ronald Plasterk deed het afgelopen weken herhaaldelijk, is dat de PvdA een ‘sterke bestuurlijke traditie’ heeft. Ons kun je met een gerust hart het roer geven, wordt daarmee bedoeld, die SPers jagen het schip op de klippen. Inderdaad, de bestuurlijke prestaties van PvdA’ers zijn geregeld het voorwerp van media-aandacht. Zorgbazen die ver boven de norm verdienen en bij wanprestatie een zak geld toe krijgen, oud-ministers die exorbitante bonussen toekennen en opstrijken, argeloze wethouders die zich laten leegkloppen door projectontwikkelaars, schoolbestuurders die bouw en onderhoud in handen geven van gangsters, het zijn natuurlijk niet uitsluitend PvdA-ers die dit soort bestuurlijke wapenfeiten kunnen claimen, maar wel opvallend vaak. Gisteren nog in deze krant: twee commissarissen van Vestia, dikke vrienden van meesteroplichter Erik Staal, samen miljarden gemeenschapsgeld zoekgemaakt, raadslid en burgemeester van de PvdA. Staal bouwt een paleis op Bonaire, de Vestiahuurders bouwen dit jaar geen schuurtje.
Tja, dat krijg je met een ‘bestuurlijke traditie’. Hedy d’Ancona privatiseerde de filmkeuring en even later lag Kubrick’s Lolita voor Alle Leeftijden in de videotheek. ‘Zelfregulering’ – precies zoals Berlusconi het regelde in Italië. Waar de wet ‘Verbetering Poortwachter’ van Willem Vermeend (2001) toe leidde konden we zondagavond in Zembla zien: de administratie van het ziekteverzuim werd geoutsourced aan halve criminelen die lak hebben aan privacy en secretaresses telefonisch laten bepalen of je al weer aan het werk kunt.
De Volkskrant beschreef afgelopen zaterdag hoe de Rotterdamse Scholenkoepel BOOR z’n bouwzaken en onderhoud uitbesteedde aan een crimineel die de zaak voor miljoenen oplichtte, en ook hier kunnen wij spreken van een bestuurlijke prestatie van de PvdA. Medewerkster Hanneke Drost ‘voelt zich belazerd.’ ‘Weet je, ik stem Partij van de Arbeid,’ jammert zij, ‘en bij BOOR zijn wij bijna allemaal van de Partij van de Arbeid. Tot zover de zendtijd voor poilitieke partijen. ‘Het past gewoon niet in ons wereldbeeld,’ meent Drost. ‘Wij hebben het beste voor met de mensen. We zijn naïef geweest.’ Famous last words van een robuuste bestuurder. Waarschijnlijk heeft zij nu op gemeentekosten een coach.
PvdA-bestuurders zijn de afgelopen twintig jaar vooral druk geweest om publieke voorzieningen waar hun politieke voorouders lang en hard voor hebben gevochten, uit handen te geven aan charlatans en boekaniers. Aan Jacobs en Van Es-types, die het feilloos ruiken als aan de andere kant van de stad een vleespot opengaat, in de auto springen en onderweg het kulverhaal in elkaar draaien waarmee ze de goodies gaan lospraten.
De Enrons en de Vestia’s ontstaan doordat organisaties de essentie van hun eigen taak miskennen, de kern van hun identiteit en bestaansrecht. En zoals dat in de jaren negentig bij veel organisaties fout ging, gebeurde het bij de PvdA ook. Rechts belegert de publieke sector, links verdedigt hem. Collaboratie wordt gestraft.
Hoe de SP het in dit opzicht ooit zal doen staat te bezien, zeker, maar als ik de PvdA was zou ik die fameuze bestuurlijke track record van de partij niet onnodig onder de aandacht brengen. Spekman en Samsom kunnen wel weer een rebellenclub van de PvdA willen maken, maar met al die partijprominenten die zo overduidelijk lak hebben aan de publieke zaak, wordt het een moeizame spagaat.
Reacties
3 Reacties to “Charlatans en boekaniers”
Laat een bericht achter
nou effe eerlijk zijn en ook zo’n verhaal over die mislukkelingen van toezichthouders, bestuurders en graaiers van vvd en cda; je kent ze wel: brinkman met z’n philadelphia en abp; albayrak met d’r coa; nijpels met z’n abp, volledig gedekt door z’n afm/vvd maatje hoogervorst, en diezelfde nijpels als toezichthouder bij dsb; wiegel die volledig verantwoordelijk is voor de massa immigratie; kijk naar het staatje met de tekorten in bbp: balkenende, lubbers en van agt
ach, een goed journalist wil dat natuurlijk niet zien
Pardon, er staat letterlijk: ‘Het zijn natuurlijk niet alléén PvdA’ers die dit doen.’ Maar bij VVD en CDA behoort het tot hun ideologie, markt, maatschappelijk middemnveld, terwijl het tot de ideologie van de PvdA behoort, of zou moeten behoren, dat zij pal staan voor het publieke belang.
Jan,
Je kunt over iedere politieke partij zo’n column schrijven. Politiek is nu eenmaal een vuil bedrijf. Helaas is er geen alternatief. Wat mij nog het meest stoort is, dat graaiers de mond vol hebben over graaiers en dan heb ik het bijvoorbeeld over Marcel van Dam, die vanuit z’n landgoed oreert,dat hij zich enorm stoort aan al die zakkenvullers. Gelukkig zijn er de media. Als die er niet waren was het hek helemaal van de dam. Veel sukses !